۱. چون غرب فهمیده اسم رمز خالی کردن باد اقتدار، قداست، فرزانگی و باد عربده‌های سینه‌چاکان روحانیان حاکم بر ما، «جنگ» نیست، «پول» است. بیخود نیست این روزها با هر اظهار نظر کوچکی درباره ایران اسلامی، دلار با کوفتن مشتی دیگر بر ملاج ریال، یک جهش صد تومانی می‌کند. (در حاشیه: شاید اون هواداران بیچاره‌ی احمدی که چند روز پیش از احمدی بت‌شکن می‌خواستند بت بزرگ رو بشکند، منظورشان بت دلار بوده! البته بعد از بند آمدن قهقهه‌های رییس بانک مرکزی، آقای بهمنی، در اثر تحریم‌ها!)
۲. چون وقتی نظام مقدس از دیوار سفارت انگلیس بالا رفت تا اعلام کند «برادرا! به یک جنگ کنترل شده و کوچولو با شما نیازمندیم». فردایش لئون پانه تا، وزیر دفاع امریکا، در یک نشست مطبوعاتی اعلام کرد: «وارد جنگ با ایران نمی‌شویم. چرا که چنین جنگی، جنگی تمام عیار خواهد بود؛ و تمام منطقه را تحت تاثیر قرار خواهد داد»، یعنی: «برادارا! متاسفانه الان نمی‌تونیم بیاییم باهاتون جنگ بکنیم! چون اگه بخواهیم جنگ کنیم، اساسی می‌کنیم».
۳. چون مستضعفین و پابرهنگانی که امام راحل به پشتگرمی آنها دولت تعیین کردند و پرچم حاکمیت پابرهنگان را به اهتزاز درآوردند، امروز به فضل الهی آن چنان در همه‌ی عرصه‌ها و ابعاد از دلارهای نفتی متورم شده‌اند که دیگر با هیچ تقریب و در هیچ قالب و استانداردی- اعم از سپاه، بسیج، گمنام و...- نمی‌توانند در نقش مستضعفین پابرهنه‌ای فرو روند که تاب و توان زندگی کوپنی، و حال و حوصله‌ی جنگ جنگ تا پیروزی بازی داشته باشند.
۴. و در آخر این که، چون آخوند فرزانه به سان گربه‌ی مرتضی علی- آن گاه که بادش خوابید و به تحقیق دریافت که هوا به راستی پس است- می‌داند چه جوری به حول و قوه‌ی الهی با چهار دست و پای سالم روی دلارهای مقدسش فرود بیاید. و چگونه حرکت آهسته و پیوسته نفت‌کش‌ها به غرب و دلار به شرق را- البته زیر باران هارت و پورت‌های همیشگی «مرگ بر» و «می‌کشم، می‌کشم» این وری، و «وا حقوق بشرا»، و «وا آزادی» اون وری- به صورت الهی مدیریت کند.