نقدی بر نثر سروش

جناب آقای دکتر سروش

امروز نامه‌ی آخرین شما را خواندم. مثل همیشه نثری زیبا و دلنشین که باعث لذت خواننده می‌شود اما باید اعتراف کنم چیز زیادی از آن نفهمیدم. علت شاید از سواد کم من و افرادی مانند من باشد؛ اما خواستم ازین طریق به شما و دیگر اندیشمندان و روشنفکران نقدی را وارد کنم.

گفتار روشنفکران زمانی‌ تاثیرگذار است که از جانب توده‌ی مردم شنیده شود. به عمق فهم نه آنکه تنها گوش نواز باشد. به نظر من نوشتار شما همواره دو ایراد اساسی‌ دارد:
۱- نثری بسیار سنگین برای فهم توده دارد
۲- بسیار طولانی‌ است.

برای مثال مخاطب نامه‌ی اخیر شما نسل جوانیست که اکثرا نوشتارتان را از طریق اینترنت می‌خواند. این نسل حتا در موسیقی‌ نیز به اشعاری ساده روی می‌آورد. نثر سنگین شما با آنکه زیباست اما برای نسل جوان قابل فهم نیست اگر می‌خواهید با این نسل ارتباط بر قرار کنید و سخنتان شنیده شود باید زبان خود را ساده کنید از طرف دیگر دنیای اینترنت ایجاب می‌کند مختصر و مفید بنویسید. کم هستند افرادی که زمان زیادی صرف کنند برای خواندن متنی طویل. مختصر و مفید نوشتن مخاطب بیشتری را جذب می‌کند.

یک بار دیگر از شما و سایر روشنفکران درخواست می‌کنم اگر قصد ایجاد دیالوگ با توده‌ی عموما جوان مردم را دارید زبانی ساده و مختصر انتخاب کنید. نثر سنگین و طولانی‌ شاید به کار روشنفکرانی همچون خودتان بیاید اما توده‌ی مردم با آن ارتباط بر قرار نمی‌کنند.

------------

مطالب بلاگستان و کلیه مطالب رسیده از اعضا، معرف دیدگاه شخصی نویسندگان است نه سایت خودنویس.