متأسفانه تیم ملی فوتبال ایران در یک بازی سراسر ناجوانمردانه که با تمام قوانین فیفا و سایر قوانین عقلی، منطقی، شرعی، عرفی، ناموسی و الباقی قوانین، مخالف بود، توانست تیم غیور و دلاور و قهرمان ازبکستان را در خود ازبکستان یک بر صفر شکست بدهد. به همین مناسبت تعدادی از ملت قهرمان ایران بلافاصله با محکوم نمودن این پیروزی ددمیشانینای خواستار پذیرش گل ازبکستان که داور یک غلطی کرد و ندید شده و پیش‌بینی کردند چنانچه آن گل تیم ازبکستان پذیرفته می‌شد تیم ملی کشورمان می‌توانست تا پایان بازی حداقل دوازده گل از ازبکستان خورده و با شرمندگی به کشور بازگردد. به همین مناسبت و از آنجا که ناراحتی و دلخوری این عزیزان که در سه سال گذشته دقیقاً با همین دلسوزی جنبش سبز را نیز تفسیر می‌کرده‌اند لیکن الآن از بیکاری بجای سیاست، فوتبال تفسیر می‌کنند، به حد اعلاء درجه رسیده، کارلوس کی‌روش طی نامه‌ای از تمام تحلیلگران سیاسی-ورزشی ایران خواست تا از سر تقصیرات او گذشته و جان مادرشان وی را ببخشند. فرازهائی از نامه به این شرح است:
ملت قهرمان، غیور، انقلابی و ورزش دوست ایران
بدبختانه و از روی غفلت و نادانی، با نهایت اندوه و دلی مالامال از حسرت و پشیمانی و تأسف موفق شدیم تیم ازبکستان را علی‌رغم میل باطنی در خانه‌ی خودش شکست بدهیم. باور کنید بنده در آن لحظه‌ی ملال آوری که سید جلال حسینی با تیزبازی توپ گل شده‌ی ازبکستان را از دروازه‌ی ما کشید بیرون، کفشم را گرفتم دستم و سراسیمه بسمت داور چهارم دویده و با نعره از او که از دست من بسمت خارج استادیوم فرار می‌کرد خواستم تا گل ازبکستان را بپذیرد ولی هرچه فحشش دادم نشد. در آن لحظه اگر هم به قصد کتک زدن داور وسط وارد زمین می‌شدم که فوراً توسط کادر امنیتی ورزشگاه دستگیر شده و به زندان می‌افتادم. البته مشاور ایرانی بنده از روی نیمکت هی من را هل می‌داد که این کار را بکنم و معتقد بود که اگر تیم ایران صد و پنجاه‌تا به برزیل بزند هم ملت آنقدر مربی تیمشان را دوست نخواهند داشت که اگر او دستگیر بشود. مشاور من دائم می‌گفت کارلوس! می‌دانی اگر دستگیر بشوی چندتا کمپین در فیس بوک در حمایت از تو راه خواهد افتاد بدبخت؟!
در هر صورت ما به فیفا یک نامه نوشتیم و از آنها خواستیم که یا گل ازبکستان به ما را قول بکنند یا گل ما به ازبکستان را آفساید اعلام بکنند وگرنه ما از رفتن به جام جهانی خودداری می‌کنیم. داشتیم همین نامه را به فیفا می‌فرستادیم که یکدفعه آن یکی مشاور ایرانی ما پرید گفت بدبخت! می‌دانی اگر ایران به جام جهانی نرود چندتا کمپین بر علیه تو در فیس بوک راه خواهد افتاد؟ گفتیم خب ما برای اینکه بتوانیم به جام جهانی برویم باید حتماً تیم‌های دیگر را ببریم. اگر ببریم بر علیه ما کمپین راه می‌اندازند که چرا بردی؟ اگر ببازیم دوباره کمپین راه می‌اندازند که چرا باختی؟ پس چه غلطی بکنیم؟ یک مشاور ایرانی دیگر ما گفت این غلط را بکن که تیم ملی را تا دم حذف شدن ببر بعد یکدفعه عین جام جهانی ۹۸ استرالیا را ببر و برو جام جهانی. اینطوری تا چهار هزار سال دیگر بعنوان حماسه‌ساز ملبورن ملت تو را روی سرشان حلوا حلوا می‌کنند. به آن یکی مشاورمان گفتیم این یکی مشاور راست می‌گوید؟ گفت والا راست که می‌گوید، ولی اگر یکدفعه بجای استرالیا افتادی با بحرین سه تا هم در تهران خوردی حذف شدی آنوقت همان ملت تا چهار هزار سال کمتر از فحش ناموس بهت نمی‌دهند، بعداً نگی نگفتی!