تهدید بستن تنگه هرمز، تداوم سیاست قانون شکنی رژیم ایران

اخیرا برخی از مقامات عالی رتبه ایران اعلام کردند که آنها یک مانور نظامی برای بستن تنگه هرمز را به انجام خواهند رساند. این خود نیز نقض قوانین و قرارداهای بین المللی خواهد بود. رژیم ایران دوباره در فکر زیرپا گذاشتن قوانین بین المللی و تعهدات خود است و یا تهدید برای انجام چنان کاری می‌کند.

 

هر کشوری در دنیا متعهد به محافظت از سفارت‌ها و کارکنان آنها، شرکت‌های خارجی، و مردم خارجی در کشور خود میباشد. چنان تعهداتی بر اساس عرف و قوانین و توافقنامه های بین المللی شکل گرفته‌اند و این قوانین نیز برای ایجاد و تقویت صلح در میان ملل جهان به وجود امده است. رژیم ایران نشان داده است که حاضر نیست به تعهدات و توافق‌نامه‌های بین المللی که خود آنها را امضاء کرده است عمل کند. حملات تحت حمایت رژیم ایرن به سفارت‌های ایالات متحده و بریتانیا در تهران فقط چند نمونه از این قانون و هنجار شکنی‌های رژیم ایران هستند.

 

در مواردی رژیم ایران تهدید به بستن تنگه هرمز کرده است که تهدید برای نقض قوانین و عرف بین المللی می‌باشد. البته که رژیم ایران همیشه بهانه‌های بی‌موردی را برای نقض قوانین بین المللی ارائه داده است ولی آیا بهانه‌ها می‌تواند نقض قوانین بین امللی را توجیه کند؟ برای نمونه، آیا رژیم حسنی مبارک باید کانال سوئز را می‌بست چونکه جامعه جهانی ازجمله ایالات متحده برای برکناری از قدرت او را تحت فشار قرار داده بودند؟ کانال پاناما چطور، آیا پاناما می‌تواند بنا به دلایلی آن را ببندد؟ حقیقت این است که تنگه هرمز و کانال سوئز و کانال پاناما و گذرگاهایی از این قبیل شاید بخشی از محدوده جعرافیایی کشوری باشند ولی در عین حال آنها گذرگاه‌های بین المللی هستند و قوانین و عرف بین المللی استفاده از آنها را بعنوان حربه و سلاح سیاسی قدغن کرده است. بستن گذرگاه‌های بین المللی غیر قانونی، مخرب، و غیر قابل قبول است. حقیقت این است که اگر ایران این تنگه را ببندد، ضرر واقعی آن به مردم غیر آمریکایی که متکی به آذوقه‌های رد و بدل شده از این تنگه هستند، خواهد رسید. مردم فقیر آفریقا و آمریکای جنوبی و آسیا هستند که باید بار سنگین بالا رفتن قیمت ها را تحمل کنند، و مردم اورپا و ایالات متحده کمترین سختی را خواهند دید. 

 

برای اینکه کشوری به پیشرفت و شکوفایی دست یابد آن کشور باید با جامعه جهانی همکاری کرده و اعتماد آنها را جلب کند و به قوانین و عرف بین المللی احترام بگذارد. رژیم ایران برعکس موارد یاد شده را انجام می‌دهد: از همکاری با جامعه جهانی سرباز میزند، از طریق حمایت از شورشیان و گروهای تروریستی و افراطگرا در امور داخلی دیگر کشورها دخالت میکند، قوانین و عرف بین المللی را نقض کرده و یا تهدید به چنان عملی می‌کند. در نیتجه رژیم ایران بیش از بیش منزوی شده که متاسفانه بار سنگین این سرکشی ها نیز بر دوش مردم ایران است.

 

به جای  توسل به تهدید و سرکشی، آیا به نفع مردم ایران نیست که دولت ایران رویکردی سازنده با جامعه جهانی در پیش گیرد؟

 

با سپاس،

 

تیم گفتمان دیجیتال فارسی

 

فرماندهی مرکزی ایالات متحده

 

-------------

مطالب بلاگستان و کلیه مطالب رسیده از اعضا، معرف دیدگاه شخصی نویسندگان است نه سایت خودنویس.