امروز نامه سرگشاده خانواده‌های کروبی و موسوی در رسانه‌های غیر حکومتی منتشر شد. در این نامه آمده بود: «ما خانواده آقایان موسوی و کروبی، که برعهد خود با مردم در دفاع از حقوق شان وفادار واستوار مانده‌اند؛ اینک به خاطر حقوق از دست رفته آنها، به عنوان نمادی از حقوق از دست رفته مردم ایران و مخصوصا شهدای مظلوم و زندانیان بی گناه، از همه هموطنان مظلوم و رنج دیده و فداکار و از همه انسان‌های حق طلب و آزادی خواه و عدالت جوی، هم گام با هموطنان داخل کشور که خواهان تسلط مردمسالاری واقعیند، در جای جای جهان میخواهیم پژواک صدای حق خواهی ما باشند. و صدای مارا به گوش جهانیان برسانند.»
امروز در همین ارتباط با مجتبی واحدی، مشاور مهدی کروبی گفتگو کردم.
مجتبی واحدی در پاسخ به این سوال که آیا انتشار چنین نامه‌ای می‌تواند به معنای دعوت به اعتراض و راهپیمایی باشد گفت: «من به آنچه که خانواده‌های موسوی و کروبی نوشته‌اند از چند جنبه نگاه می‌کنم. پارسال در همین روزها اقایان کروبی و موسوی درخواست راهپیمایی دادند برای حمایت از مردم تونس و مصر که بهار عربی در آنها شروع شده بود. الان در سالگرد آن روزها هستیم. یک یادآوری است که حکومت فقط به خاطر اینکه این آقایان از آزادی و دموکراسی در کشورهای دیگر حمایت کرده‌اند و در کنارش هم حتما بحث آزادی و دموکراسی در ایران در اذهان متبادر می‌شود، آقایان را زندانی کرده‌اند.»
واحدی با اشاره به خشونت‌های امروز در سوریه و اینکه اگر کروبی و موسوی هم از زندان بیرون بودند حتما واکنش نشان می‌دادند گفت: «درست در همین روزها، شدت آدم‌کشی و خشونت در سوریه و حمایت وقیحانه جمهوری اسلامی از آن هم، به هر حال به نوعی یادآور همان درخواستی که آقایان کروبی و موسوی کردند هست، و من یقین دارم که که اگر امروز آزاد بودند، حتما درخواستی شدیدتر و دقیق‌تر و خیلی منظم و منسجمی در حمایت از مردم سوریه می‌کردند که ظلم مضاعفی به آنان تحمیل می‌شود؛ هم از حکومت خودشان و هم با پول‌های جمهوری اسلامی برای سرکوب‌شان سرمایه‌گذاری می‌شود...اگر آقایان امروز آزاد بودند هم برای حمایت از مردم سوریه و هم برای اظهار شرمندگی از حمایت حکومت جمهوری اسلامی از خون‌ریز بشار اسد.» واحدی معتقد است که باج‌هایی که ایران به روسیه و چین می دهد نیز عامل موثری برای موضع‌گیری این دو کشور علیه مردم سوریه است.»
مشاور مهدی کروبی، حبس رهبران جنبش سبز را بی‌سابقه دانست و گفت: «ما در طول این سال‌ها چنین حبسی نداشته‌ایم، اگر کسانی هم قبلا در حبس خانگی از ابتدای انقلاب بوده‌اند، مثل مرحوم آیت‌الله شریعتمداری و مرحوم آیت‌الله سید حسن قمی و در بعضی مقاطع آیت‌الله سید محمد شیرازی ...حداقل اعضای درجه اول خانواده با آنها رفت و آمد می‌کردند. اما الان آقایان کروبی و موسوی و همسران‌شان از این امکانات محرومند. رسانه‌ها در اختیارشان نیست، کتاب در اختیارشان نیست، در واقع خانواده‌های‌شان خواسته‌اند صدای‌شان زنده بماند که اینها فقط به جرم حمایت از آزادی مردم کشورهای دیگر و درخواست تعیین تکلیف آرای دزدی شده مردم ایران در زندان [خانگی] هستند. اگر چه اشاره‌ای به راهپیمایی ۲۵ بهمن نشده، که ممکن است برگردد به روحیه آقای موسوی و کروبی بر می‌گردد که می‌خواستند با حداقل هزینه کار مردم پیش برود. اما نزدیکی زمان انتشار این نامه با ۲۵ بهمن، خود به خود این را به ذهن متبادر می‌کند که یکی از راه‌های رساندن صدای مظلومیت کروبی و موسوی به گوش جهانیان، همین مشارکت در راهپیمایی ۲۵ بهمن است. یا حداقل دعوت به راهپیمایی، برای اینکه با توجه به میزان خشونتی که حکومت به خرج می‌دهد و تدابیری که برای عدم تشکیل هسته‌های اولیه راهیمایی دارد، معلوم نیست سرنوشت راهپیمایی چگونه باشد، اما همین دعوت به راهپیمایی، که حکومت را ملزم خواهد کرد که سبوعیت خودش را بیشتر نشان دهد، به نظرم یکی از راه‌های حمایت از خانواده‌های کروبی و موسوی است.»
واحدی در پایان گفت: «نزدیکی زمانی این نامه با سالگرد راهپیمایی ۲۵ بهمن، خود به خود می‌تواند دعوت به شرکت در راهپیمایی باشد و شرکت در راهپیمایی ۲۵ بهمن، اجابت درخواست خانواده‌های کروبی و موسوی است».