روز گذشته، «گوره بین‌المللی بحران» در بیانیه‌ای مطبوعاتی، از انتشار گزارش اخیر خود در ارتباط با تحریم‌های تحمیل شده به ایران خبر داد. در این گزارش که با نام «ایران و تارعنکبوت تحریم‌ها» در سایت این گروه منتشر شده است، «گروه بین‌المللی بحران» که به بررسی کارایی و نارسایی‌های تحریم‌های اعمال شده بر علیه ایران می پردازد و راه کارهایی عملی برای حل بحران هسته‌ای، برداشتن تحریم‌ها و رفع آثار ناگوار آنها ارایه می‌دهد. به گفته مسوولان این گروه، این پیشهاد‌ها می‌توانند در مذاکرات آلماتی و گفتگوهای آتی به‌کار گرفته شوند.
در گزارش اخیر «گروه بین‌المللی بحران» به نگاه متفاوت جمهوری اسلامی و غرب به مساله تحریم اشاره شده است: «آمریکا و اتحادیه اروپا تصور می کنند که فشار اقتصادی و ترس از نارضایتی عمومی نهایتا دولت ایران را مجبور خواهد کرد که برای حفظ نظام از برنامه هسته‌ای‌اش دست بردارد. این در حالی که تنها عاملی که در چشم مسئولان در ایران خطر بیشتری از تحریم‌ها برای موجودیت نظام دارد، تسلیم شدن به آنها است. در نتیجه، دولت‌مردان ایران به جای تغییر در سیاست هسته‌ای برای رفع تحریم‌ها، گزینه تغییر در سیاست اقتصادی را برای مقاوت در برابر فشارها انتخاب کرده‌اند. البته گروهی از طرفداران نظام در ایران از تحریم ها متضرر شده‌اند، اما این شامل همه نمی‌شود. در حالی که منسوبین حکومت از لایه محافظی در برابر تحریم‌ها برخوردار هستند و یا توانایی دور زدن آنها را دارند، شواهد نشان می‌دهد که بیشترین فشار بر مردم عادی وارد می‌شود که با گرانی و کمبودها (بخصوص در مورد داروهای حیاتی) دست و پنجه نرم می کنند.»
بر اساس نگاه کارشناسان «گروه بین‌المللی بحران»، تحریم‌ها، به‌عنوان ابزار دیپلماسی قهرآمیز همیشه کارگشا نیستند و اگر کشور تحت تحریم رفتارش را به نحوی سازنده تغییر دهد، باید تحریم‌ها را لغو کرد. این در حالی است که به نظر نویسندگان گزارش، اما تحریم‌های ایران بقدری گسترده و بهم تنیده شده‌اند که برداشتن آنها بدون «دگرگونی‌های اساسی» و «نامحتمل» در سیاست داخلی و خارجی ایران تقریبا ناممکن است.
«گروه بین‌المللی بحران» با توجه به بی اعتمادی بین طرفین، تنها راه حل عملی را «تعليق» برخی از تحریم‌ها توسط گروه ۵+۱ در مقابل تعلیق برخی از فعالیت‌های هسته‌ای ایران می‌داند: «گفتگوهای آلماتی فرصتی مناسب برای گام برداشتن در این مسیر را فراهم کرده‌اند. نخستین گام می‌تواند تعلیق برخی تحریم‌ها در ازای توقف غنی‌سازی بیست در صدی باشد. سپس مساله مرکز غنی سازی فردو و دیگر موارد مورد اختلاف می‌تواند مورد بحث قرار بگیرد. جزئیات چنین طرح گام به گامی با اشاره (برای نخستین بار) به تحریم های قابل تعلیق در گزارش مورد بررسی قرار گرفته‌اند.»