در روز چهارشنبه ۱۸ بهمن، در کنفرانسی در مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در واشنگتن دی‌سی، ژنرال کارترایت از آنچه که او به عنوان «مشکلات موجود در برنامه ریزی برای حمله‌ی نظامی به نیروگاه‌های هسته‌ای ایران» یاد کرد صحبت کرد. به نظر این ژنرال آمریکایی، بزرگ‌ترین مشکل پیش رو ناتوانی هر حمله‌ی نظامی از تخریب «سرمایه‌های فکری» ایران است که این کشور در طول تحقیقات هسته‌ای خود به دست آورده است.
به باور این ژنرال بازنشسته، حمله به ایران توسعه‌ی برنامه‌ی هسته‌ای این کشور را به تاخیر خواهد انداخت، ولی امکان این را نخواهد داشت که ایران را از ادامه‌ی فعالیت‌های غنی سازی اورانیوم کاملا باز دارد.
در ادامه‌ی صحبت‌های خود کارترایت گفت: «شما تمامی سرمایه‌های فکری را نمی‌توانید بکشید» و برای موفقیت یک حمله‌ی نظامی ایران باید «ده‌ها سال» اشغال شود.
کارترایت گفت: «این هدفی بسیار غیر واقعی است اگر ما می‌خواهیم کسی را مجبور کنیم که دانش آموخته را فراموش کند.»
معاون پیشین ستاد مشترک ارتش آمریکا گفت: «محاسبه‌ای که کشور‌ها با آن روبرو هستند این است که آیا سلاح‌های هسته‌ای می‌خواهند یا نه؟ نه اینکه آیا توانایی آن را می‌خواهند یا خیر؟»
به باور کارترایت ایران هنوز این تصمیم را نگرفته است. این گفته‌ی کارترایت انعکاسی بود از صحبت‌های پیشین وزیر دفاع آمریکا، لئون پانتا، و گروه‌های اطلاعاتی اسرائیل.
در پاسخ به سؤالی در مورد نگرانی این که اگر از تهدید‌های نظامی بر علیه ایران استفاده شود، رژیم به فعالیت‌های هسته‌ای خود سرعت می‌بخشد، کارترایت پاسخ داد که هر گونه فعالیت نظامی باید برای تغییر رفتار ایران صورت گیرد نه آنکه «مسیری که ایران به سمت آن در حال حرکت است را تشدید کند.»
به گفته‌ی کارترایت، استفاده از نیروی نظامی تنها زمانی باید در نظر گرفته شود که «دیپلماسی به عنوان یک ابزار روابط بین الملل از کار وامانده باشد و ما بخواهیم برای کارایی مجدد آن شرایط را تغییر دهیم تا در پایان درگیری تمامی ابزار دوباره فعال شوند.»